piątek, 14 czerwca 2013

Pierwiastki i związki chemiczne

Podział substancji

Okazuje się, że substancje które otrzymujemy po rozdzieleniu mieszaniny zawsze za każdym razem są jednorodne w całej rozciągłości i mają charakterystyczne właściwości, powtarzalne w każdym doświadczeniu.
Przykładem może być opisana w poprzednim rozdziale mieszanina cukru z żelazem. Za każdym razem po rozdzieleniu otrzymamy żelazo, które ma taką samą barwę, gęstość, temperaturę topnienia, itp. Podobnie i cukier, za każdym razem po rozdzieleniu jest tak samo słodki.
W tym miejscu pojawia się pytanie - czy z substancji takich jak żelazo i cukier, które są jednorodne w całej rozciągłości i mają charakterystyczne właściwości fizyczne możemy wydzielić inne substancje. Otóż okazuje się, że stosując tradycyjne metody fizyczne nie zaobserwujemy żadnego efektu zmiany właściwości. Dopiero kiedy cukier będziemy ogrzewali nad płomieniem zauważymy, że zmienia swoją barwę od białej przez brązową do czarnej a przy tym zmienia się jego waga. Badania czarnej substancji wskazują że jest to węgiel, który nie ulega dalszemu rozkładowi. Zmiana wagi dowodzi, że część cukru uległa zamianie na gaz.

Rys.1 Rozkład wody
Żelazo poddane takiemu samemu procesowi, praktycznie nie zmienia się. Ale wiemy, że pozostawione na wolnym powietrzu ulega korozji i pokrywa się warstwą rdzy i ogólna masa całej próbki rośnie. Takie zjawiska dowodzą, że w pewnych warunkach substancje mogą ulegec rozkładowi lub połączeniu z innymi, przy czym powstają substancje o nowych właściwościach fizycznych. Takich zjawisk, kiedy substancje zamieniają się w drugie możemy wiele zaobserwoać w swoim otoczeniu. Przykładem takiego zjawiska jest proces spalania węgla w piecach, benzyny w silniku spalinowym. Tak samo jesteśmy w stanie rozłożyć wodę i sól kuchenną, ale do tego potrzebne jest zródło prądu elektrycznego i naczynie nazywane elektrolizerem. W czasie rozkładu wody otrzymujemy dwie substancje gazowe - wodór i tlen, które nie ulegają dalszemu rozkładowi. Z soli kuchennej otrzymujemy dwie substancje sód i chlor, które nie ulegają dalszemu rozkładowi.
Wniosek Z bardzo dużej ilości substancji wstępujących w przyrodzie (kilka milionów) poddanych procesowi rozkładu, otrzymujemy substancje (dwie lub wiele innych), których nie jesteśmy w stanie rozłożyć. Tych otrzymanych z rozkładu substancji jest kilkadziesiąt. Przykładem tych substancjami są: tlen, wodór, chlor, rtęć, żelazo, cynk, azot, argon, neon, węgiel, złoto, srebro, siarka, itd..
Z kolei te substancje mogą łączyć z sobą tworząc nowe substancje różniące się właściwościami od substancji wyjściowych. Na przykład wodór łączy się z tlenem w wyniku czego powstaje woda, substancja bez której nie mogło by powstać zycie na Ziemi.
Inny przykład - siarka zmieszana z żelazem, podgrzewana nad palnikiem daje nam nową substancję, która nie ma właściwości ani żelaza, ani siarki, ani ich mieszaniny. Tą substancją jest siarczek żelaza
W wyniku tych spostrzeżeń, podzielono substancje na dwie grupy, tj. substancje proste i substancje złożone.
Substancjami prostymi są substancje, która nie ulegają rozkładowi ale posiadają zdolnośc do łączenia sie z innymi substancjami. Noszą one inną nazwę - pierwiastków
Substancje złożone powstają z dwóch lub większej liczby połączonych z sobą substancji prostych (pierwiastków). Ta grupa substancji nosi inną nazwę związków chemicznych.

Substancje proste

Przykładem substancji prostej jest węgiel, substancja jaką otrzymaliśmy w wyniku ogrzewania cukru. W tym miejscu musimy zadać sobie pytanie - czy to jest kres podziału węgla, czy w tej czarnej masie węgla znajdują się jeszcze mniejsze cząstki?
Obecnie wiemy, że istnieje kres podziału tej masy węgla. Okazuje się że w tej masie węgla znajdują się jeszcze mniejsze drobiny, wszystkie takie same a ich rozmiary są niewyobrażalnie małe. Te najmniejsze cząstki nazwane zostały atomem
Pierwszy przekonujący dowód uzasadniający istnienie atomów podał w 1807 roku angielski nauczyciel i chemik John Dalton. Opierając się na wielu mozolnych pomiarach, zgromadził przekonujące dowody istnienia atomów o określonych, charakterystycznych dla dla danej substancji masach. Obecnie dzięki nowoczesnej aparaturze można uzyskać znacznie bardziej bezpośrednie dowody istnienia atomów.
Najmniejszą częścią pierwiastka jest drobina nazywana atomem
Przykładami substancji prostych są juz wcześniej wymienione substancje; tlen, wodór, chlor, rtęć, żelazo, cynk, azot, argon, neon, węgiel, złoto, srebro, siarka, itd.. Do 2005 roku odkryto lub wytworzono 118 pierwiastków.
Najważnieszą właściwością pierwiastków jest ich zdolność do łączenia się w bardziej złożone twory. Ta zdolność pierwiastków do wiązania się ze sobą warunkuje niezwykłe bogactwo świata, gdyż tak mała ilość pierwiastków może tworzyć niezliczone kombinacje, czego efektem jest niezliczona ilość związków chemicznych.

Substancje złożone (związki chemiczne)

Związek chemiczny to substancja, którą można rozłożyć na dwie lub więcej innych substancji prostych (pierwiastków). W związku chemicznym atomy występują w określonym charakterystycznym stosunku. Na przykład woda jest związkiem wodoru i tlenu, przy czym na każdy atom tlenu przypadają dwa atomy wodoru. Dowodzi tego doświadczenie przedstawione na rysunku 1, rozkładu wody przy pomocy prądu elektrycznego. W czasie rozkładu uwalniają się produkty gazowe, przy czym objętość wodoru jest dwa razy większa jak tlenu.
Przykładami innych substancji złożonych są; opisywany wcześniej cukier, sól kuchenna, papier, tworzywa sztuczne, itd.
Związek chemiczny nie jest prostą mieszaniną pierwiastków. Ich atomy są ze sobą powiązane w specyficzny sposób za pomocąwiązań chemicznych. To co powstaje nosi nazwę cząsteczki lub jonu
Najmniejszą częścią związku chemicznego jest drobina nazywana cząsteczką
Związki chemiczne dzieli się na organiczne i nieorganiczne Związki organiczne to związki węgla, z wyjątkiem niektórych bardzo prostych związków takich jak; tlenki węgla, węglany, węgliki, cyjanki. Wiele związków organicznych spotykamy w naszym otoczeniu, a są nimi paliwa (gaz ziemny, benzyna, olej napędowy), cukier, tłuszcze, tworzywa sztuczne i wiele innych. Związki te nazywa się organicznymi, ponieważ kiedyś wierzono, że mogą być wytwarzane tylko przez żywe organizmy. Obecnie wiemy, że pogląd ten był błędny. Liczba związków organicznych jest wielokrotnie większa od liczby znanych związków nieorganicznych.
Związki nieorganiczne to substancje powstałe z połączenia wszystkich pozostałych pierwiastków. Najbardziej znane związki nieorganiczne to; woda, sól kuchenna, kwas siarkowy, dwutlenek węgla, wszystkie minerały, itp.
Do pojęć atom, cząsteczka i jon wrócimy w dalszej części podręcznika, kiedy bedą szczegółowo opisywane mechanizmy tworzenia wiązan chemicznych.

Mieszanina a związek chemiczny

Pełną klasyfikację przedmiotów materialnych z którymi spotykamy sie w życiu codziennym, przedstawia poniższy schemat.

Rodzaje materii
Wskazane jest staranne przeanalizowanie powyższego schematu i podanie dwóch lub trzech przykładów z sześciu rodzajów materiałów mogących wchodzić w skład przedmiotów materialnych.
Przykład
Dokonaj klasyfikacji następujących materiałów, zaliczając je do jednorodnych lub niejednorodnych, substancji lub roztworów, związków lub pierwiastków; a) para wodna, b) grafit, c)czysta sól, d) krew
Rozwiązanie
a) Para wodna jest jednorodna, jest substancją i związkiem chemicznym pierwiastków - wodoru i tlenu.
b) Grafit jest jednorodną substancją, jedną z postaci pierwiastka węgla.
c) Czysta sól jest jednorodna, jest substancją i związkiem chemicznym pierwiastków - sodu i chloru
d) Krew jest niejednorodna, zawiera białe i czerwone ciałka krwi oraz wiele innych substancji w roztworze.
Z kolei ważne jest rozróżnianie mieszanin i związków chemicznych. To nie jest to samo. Poniższa tabela opisuje podstawowe różnice między mieszaniną a związkiem chemicznym.
Mieszanina
Związek chemiczny
Powstaje przez zwykłe zmieszanie dwu lub większej liczby substancji
Powstaje w wyniku połączenia się różnych substancji prostych
Składniki zachowują swoje właściwości przed i po zmieszaniu
Ma inne właściwości niż składniki z których powstał
Można rozdzielić na składniki z wykorzystaniem różnic we właściwościach fizycznych poszczegolnych składników
Można rozłożyć z wykorzystniem bodzca zewnętrzego (temperatura, prąd, światło, itp.)

Ważne pojęcia

Substancja prosta - to substancja, której nie można rozłożyć
Substancja złożona - to substancja, którą mozna rozłożyć na dwie lub więcej innych substancji
Atom - najmniejsza część pierwiastka chemicznego.
Cząsteczka chemiczna - to najmniejszy element strukturalny związku chemicznego.





środa, 12 czerwca 2013

Chemia - Mieszaniny substancji chemicznych

Podział mieszanin


Rys.5 Ziemia jest mieszaniną gazów, cieczy i ciał stałych
W przyrodzie i życiu codziennym rzadko spotykamy się z pojedynczymi substancjami chemicznymi. Najczęściej mamy do czynienia z kilkoma zmieszanymi ze sobą substancjami. Tak zmieszane ze sobą substancje nazywamy mieszaniną. Przykładem mieszaniny jest; mleko, słodzona herbata, woda morska, zaprawa murarska, sól zmieszana z piaskiem, różnego rodzaju stopy metali, powietrze, itp. Także nasza Ziemia jest mieszaniną gazów, cieczy i ciał stałych.
Badając różnego rodzaju mieszaniny, daje się zauważyć że są mieszaniny w których różne składniki można zidentyfikować gołym okiem lub korzystając z mikroskopu. Ale są i takie mieszaniny, gdzie oko uzbrojone w bardzo silny mikroskop nie jest w stanie zidentyfikować poszczególnych składników mieszaniny a mieszanina w całej objętości jest jednorodna.
W oparciu o stopień rozdrobnienia wymieszanych substancji dokonano podziału mieszanin. Mieszaniny natomiast mogą być : jednorodne i niejednorodne

Mieszanina jednorodna (homogeniczna)
Mieszanina jednorodna (homogeniczna) - ma jednakowe właściwości w całej rozciągłości, tzn. gołym okiem lub za pomocą lupy czy mikroskopu nie można rozróżnić jej składników. Mieszaniny jednorodne (homogeniczne) noszą nazwę roztworów.

Rys.6 Roztwór jednorodny
Przykładami mieszanin jednorodnych (homogenicznych) są:
  • stopy metali (brąz)
  • benzyna (mieszanina węglowodorów)
  • solanka (roztwór wodny soli kamiennej)
  • cukier w wodzie
  • powietrze (mieszanina gazów)
  • roztwory wodne soków
  • ocet
Szczególnym przykładem mieszaniny jednorodnej, jest roztwór sporządzony przez rozpuszczenie cukru w wodzie. Kryształy cukru rozpuszczone w wodzie rozpadają się na takie drobiny, które praktycznie stają się niewidoczne dla naszego oka. Efekt taki możemy zaobserwować podczas słodzenia herbaty.
W mieszaninie jednorodnej składnik występujący w nadmiarze nosi nazwę rozpuszczalnika a pozostałe składniki substancje rozpuszczone.

Mieszaniny niejednorodne (heterogeniczne)

Rys.7 Emulsja
Mieszaniny niejednorodne (heterogeniczne) - składają się z części o różnych właściwościach, w których można gołym okiem lub za pomocą lupy czy mikroskopu rozróżnić przynajmniej jeden składnik. Przykładem takiej mieszaniny są:
  • opiłki żelaza zmieszane z cukrem,
  • piasek z wodą,
  • zaprawa murarska (piasek zmieszany z wodą, wapnem i cementem).
Szczególnymi rodzajami mieszanin niejednorodnych są;

Rys.8 Piana
  • Emulsje (rys.7). Powstają w wyniku zmieszania dwóch nierozpuszczalnych wzajemnie cieczy, z których jedna jest rozproszona w drugiej. Mleko jest przykładem emulsji. Zewnętrznie wygląda jak czysta substancja, ale pod mikroskopem można dostrzec pojedyncze kulki tłuszczu,
  • Piana (piana z mydła) (rys.8). Składa się z pęcherzyków gazu rozproszonych w cieczy lub ciele stałym,
  • Dym. Zawiera drobiny ciał stałych rozproszone w fazie gazowej jaką jest powietrze,
  • Mgła. Zawiesina bardzo małych kropel wody lub lodu w powietrzu,
  • Szlamy. Osady pochodzenia organicznego lub nieorganicznego powstały na dnie zbiorników wodnych,
Często w celu ustalenia składu próbki, która, jak sądzimy, jest mieszaniną, musimy rozdzielić jej składniki i zidentyfikować poszczególne, zawarte w próbce substancje.
Czy możemy rozdzielić mieszaninę różnych substancji?
Otóż czytelniku jeżeli będziesz znał właściwości fizyczne poszczególnych składników mieszaniny możesz to zrobić.

Rozdzielanie mieszanin - przykłady

Rozdzielanie mieszaniny ciał stałych
Przykład - opiłki żelaza zmieszane z cukrem
Sposób pierwszy
W tym przypadku wiedząc, że cukier rozpuszcza się w wodzie, wystarczy do mieszaniny wlać wodę, która rozpuści cukier i następnie taką mieszaninę (cukier w wodzie, opiłki żelaza) przepuścić przez filtr. Na filtrze pozostaną opiłki żelaza a za filtrem otrzymamy mieszaninę (jednorodną) wody z cukrem. Następnie odparowując wodę otrzymamy naczyniu cukier
Sposób drugi
W drugim sposobie wykorzystamy właściwości magnetyczne opiłków żelaza. Mieszaninę wysypujemy na płaską powierzchnię i zbliżamy do niej magnes owinięty w polietylenową folię. Magnes przyciąga opiłki żelaza, wyciąga je z mieszaniny. Nad drugą powierzchnią usuwamy magnes z folii - opiłki zelaza spadają na kartkę

Rozdzielanie mieszaniny ciał stałych z cieczą
Do rozdzielenia ciał stałych od cieczy wykorzystujemy następujące metody:
  • filtracja
  • odparowanie
  • krystalizacja
  • wirowanie
  • chromatografia

Przykłady

Rys.7 Filtracja - oddzielenie drobin
kredy od wody
Filtracja
Przykładem filtracji jest rozdzielenie mieszaniny zawierającej drobiny kredy zawieszone wodzie (rys. 7). W celu rozdzielenia takiej mieszany wystarczy przepuścić taką mieszaninę przez warstwę filtrującą, którą może być zwykła bibuła. Na filtrze pozostaje osad a rozpuszczalnik przenika przez filtr i oczyszczona od osadu spływa do naczynia.
W celu przeprowadzenia filtracji sączek z pofałdowanej bibuły filtracyjnej układamy w lejku odpowiedniej wielkości, dociskamy do ścianek i zwilżamy wodą destylowaną. Ciecz do filtracji powoli (najlepiej po bagietce) wlewamy do lejka. Filtr napełniamy do poziomu ok. 1 cm poniżej jego krawędzi. Następną porcję wlewamy do filtru dopiero wtedy, kiedy poprzednia została już przefiltrowana.


Rys.8 Odparowanie
Odparowanie
Odparowanie ma zastosowanie do mieszanin jednorodnych (rys.8). Przykładem takiej mieszaniny jest solanka (woda + sól). Przepuszczając taką mieszaninę przez filtr nie jesteśmy w stanie jej rozdzielić. Dopiero zastosowanie odparowania pozwala nam rozdzielić ten rodzaj mieszanin. Sam proces polega na ogrzewaniu mieszaniny z której odparowuje woda a w naczyniu pozostaje sól.
Proces odparowania (zatężania) może być przeprowadzony w parownicy lub szkiełku. Przed rozpoczęciem odparowania naczynie napełniamy roztworem co najwyżej do połowy, Następnie ustawicznie mieszając bagietką podgrzewamy naczynie na małym ogniu. Usuwamy palnik po odparowaniu około połowy objętości rozpuszczalnika. Pozostała ilość rozpuszczalnika odparowuje wykorzystując ciepło rozgrzanego naczynia.


Rys.9 Destylacja
Destylacja
Jeżeli będzie nam zależało na odzyskaniu cieczy, wtedy zastosujemy proces, który nazywamy destylacją (rys.9).
Kolba destylacyjna powinna być wypełniona co najwyżej do połowy. Przed rozpoczęciem podgrzewania cieczy w kolbie należy odkręcić dopływ wody do chłodnicy. Oczekiwana temperatura par w kolbie destylacyjnej mierzona jest termometrem laboratoryjnym. Kolbę ogrzewamy początkowo stosunkowo dużym płomieniem, który zmniejszamy w momencie rozpoczęcia wrzenia. Aby zapobiec przegrzaniu cieczy, do kolby wrzucamy kawałeczki porcelany.


Rys.10 Kryształy
Krystalizacja
Proces krystalizacji ma zastosowanie do rozdzielenia mieszanin jednorodnych, z których jedna jest cieczą a druga ciałem stałym rozpuszczalnym w wodzie lub innych rozpuszczalnikach. Przykładem takiej substancji może być sól kuchenna, która jak wiemy jest bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie.
Żeby krystalizacja była możliwa, mieszanina (roztwór) musi znajdować się w stanie przesycenia, co osiągamy poprzez odparowanie i ogrzewanie roztworu. W takim roztworze po schłodzeniu, na dnie naczynia tworzą się kryształy (rys.10).


Rys.10 Wirowanie
Wirowanie
Wirowanie pozwala nam rozdzielić ciała stałe od cieczy. Przykładem może być wcześniej prezentowana zawiesina kredy w wodzie. Wirowanie odbywa się w wirówkach. W wyniku oddziaływania siły odśrodkowej zawiesina kredy zostaje przemieszczona w kierunku dna naczynia, gdzie gromadzi się. Po odwirowaniu, ciecz zlewamy a osad usuwamy z naczynia. Ilustruje to rysunek 10.


Rys.11 Separacja - rozdział dwóch
nie mieszających się cieczy
Rozdzielanie mieszaniny, dwóch nierozpuszczalnych wzajemnie cieczy
Przykładem takiej mieszaniny woda zmieszana z olejem. Te dwie substancje zmieszane ze sobą po pewnym czasie rozdzielą się, tworząc dwie warstwy. Olej jako lżejszy od wody, utworzy warstwę górną a woda znajdzie się w warstwie dolnej. Wystarczy wtedy zlać olej z nad wody aby uzyskać rozdzielenie tych dwóch substancji. Dokładniejszy rozdział tych substancji uzyskamy spuszczając dolną warstwę przez zawór, jednocześnie obserwując granicę kontaktu tych dwóch warstw. Przebieg tej metody ilustruje rysunek 11.


Rys.12 Chromatografia
Chromatografia
Chromatografia służy do oczyszczania i identyfikacji mieszanin substancji chemicznych. W chromatografii wykorzystuje się zjawisko podziału składników mieszaniny między fazę nieruchomą (stacjonarną) i ruchomą. Rysunek 12 przedstawia zasadę działania najprostszego chromatografu w którym fazą stałą jest bibuła a fazą ruchomą destylowana woda. Mieszaniną, która podlega rozdziałowi jest zwykły atrament, który za pomocą pipety jest nanoszony centralnie na bibułę. W to samo miejsce nanosi się porcjami destylowaną wodę. Po pewnym czasie zaobserwujemy występowanie barwnych pierścieni ułożonych centralnie.
Chromatografia rozwija się bardzo dynamicznie. Ta metoda analizy mieszanin wykorzystywana jest w badaniach biologicznych, przy produkcji leków i w wielu innych dziedzinach. Najprostszym przykładem zastosowania chromatografii może być zwykły domowy filtr do oczyszczania wody.

Ważne pojęcia


Mieszanina jednorodna - ma jednakowe właściwości w całej rozciągłości, tzn. gołym okiem lub za pomocą lupy czy mikroskopu nie można rozróżnić składników
Mieszanina niejednorodna - składaja się z części o różnych właściwościach, w których można gołym okiem lub za pomocą lupy czy mikroskopu rozróżnić przynajmniej jeden składnik
Emulsja - powstaje w wyniku zmieszania dwóch nierozpuszczalnych wzajemnie cieczy, z których jedna jest rozproszona w drugiej
Piana - składa się z pęcherzyków gazu rozproszonych w cieczy lub ciele stałym
Dym - zawiera drobiny ciał stałych rozproszone w fazie gazowej (powietrze)
Mgła - zawiesina bardzo małych kropel wody lub lodu w powietrzu
Filtracja - sposób oddzielenia cieczy od substancji stałej
Odparowanie - sposób oddzielenia cieczy od substancji stałej
Krystalizacja - proces wydzielenia się substancji stałej z roztworu nasyconego w postaci kryształów
Wirowanie - sposób oddzielenia cieczy od substancji stałej

wtorek, 11 czerwca 2013

Chemia - Chemia jako nauka o substancjach

Hipotezy i teorie w chemii


Rys.1 Pracownia alchemika
Matką dzisiejszej chemii jest alchemia, która znana była w starożytności w Egipcie, Indiach, Babilonie, Grecji i Chinach. Była ona zaliczana do tzw. nauk tajemnych a wiedza alchemiczna była pilnie strzeżona i dostępna tylko dla wtajemniczonych. W oparciu o tę wiedzę rozwinięto wiele praktycznych umiejętności, takich jak; wytwarzanie wielu stopów metali, produkcja szkła i emalii, farbowanie tkanin z wykorzystaniem barwników, wytwarzanie imitacji kamieni szlachetnych. W VII w. n.e. tradycje alchemiczne przejmują Arabowie. W tym też okresie pojawia się termin "alchemia" przez dodanie przedrostka "al." do starożytnego wyrazu "khemeia". Jest to okres w którym znaczny wkład w rozwój teorii alchemicznych jak i alchemii praktycznej wnieśli arabowie. Stworzyli oni nową koncepcję rtęciowo-siarkową, rozwinęli znaną z alchemii chińskiej koncepcję eliksiru (arab. al-iksir) życia, stworzyli pojęcie kamienia filozoficznego.
W zakresie alchemii praktycznej dokonali wielu udoskonaleń w zakresie takich, między innymi, operacji laboratoryjnych jak destylacja, sublimacja i krystalizacja.
Do dziś tamten okres w rozwoju alchemii pozostawił po sobie ślady w języku codziennym (eliksir, nafta) jak i w terminologii chemicznej, gdzie choć takie nazwy jak alembik, saletra, morkazyt, czy boraks odchodzą powoli w zapomnienie jako nazwy zwyczajowe, to część terminologicznej spuścizny arabskiej znalazła swe miejsce w oficjalnej nomenklaturze chemicznej.
Poglądy głoszone przez alchemików zostały obalone w XVI, kiedy po raz pierwszy podano definicję pierwiastka chemicznego, jako ciała, które nie daje się rozłożyć na ciała prostsze. Dokonał tego Boyle, który podał podstawy klasyfikacji substancji chemicznych, dzieląc je na:
  • pierwiastki
  • ziemie
  • kwasy
  • zasady i sole
On zapoczątkował także analizę chemiczną.
Wyniki różnych pobocznych prac prowadzonych w ramach alchemii zaowocowały odkryciem wielu substancji (m.in. fosforu, arsenu, kwasów mineralnych, amoniaku, niektórych soli) i poznaniem ich podstawowych własności. Alchemicy skonstruowali aparaturę laboratoryjną oraz opracowali metody rozdziału substancji. W XV-XVI w. zajęli się głównie alchemią lekarską (jatrochemią), czyli zastosowaniem substancji chemicznych do leczenia chorób. W XVI-XVIII w. alchemia stopniowo przeobraża się w nowoczesną naukę, by dać podwaliny rozwojowi współczesnej chemii.

Rys.2 Narzędzia alchemika
Rewolucyjnego przewrótu w chemii dokonał A.Lavoisier (1743 - 1794), który pierwszy wprowadził do chemii pomiary ilościowe. Lavoisier stwierdził niezmienność ogólnej masy układu reagującego i z tego faktu wyciągnął dalsze wnioski oraz sformułował prawa łączenia się ciał. Ugruntował użycie wagi jako niezbędnego przyrządu chemicznego.
Lata badań i obserwacji pozwoliły wyjaśnić i zdefiniować wiele zadziwiających zjawisk, takich jak;
  • przemiana chemiczna
  • dlaczego jedne substancje przemieniają się w drugie
  • dlaczego w czasie przemian chemicznych obserwujemy wydzielanie lub pochłanianie ciepła
  • dlaczego substancje łączą się ze sobą w ściśle określonych stosunkach ilościowych.
W XIX wieku rozwój chemii odbywał sie pod znakiem wprowadzania nowych teorii budowy materii oraz odkrywania nowych substancji. Całą zdobytą wiedzę systematyzowano i uporządkowano.
Ostatecznym wynikiem wielu obserwacji i badań jest współczesna chemia, która stała się nauką szeroko rozbudowaną. Dała ona podwaliny pod obecnie istniejący przemysł chemiczny, który dostarcza nam wielu produktów bez których trudno wyobrazić sobie życie wspólczesnego człowieka.

Materia i substancje


Do czego potrzebna jest nam znajomość chemii?
Wiele osób uważa, że chemia jest trudna do nauki. a jeden z działów chemii - "Chemia organiczna" jest dla niektórych wręcz czarną magią i wydawałoby się, że tylko dla wtajemniczonych. Jest to absolutna nieprawda. Chemia jest nauką łatwą i może sprawić nam wiele przyjemności. Jest jednak jedno "ale"! Musimy posiąść minimum podstawowej wiedzy i uczyć się przez zrozumienie a nie na pamięć. Ucząc się stawiaj sobie przy tym mnóstwo pytań i staraj się na nie odpowiedzieć. Na wiele pytań znajdziesz odpowiedz w swoim otoczeniu, prowadzaąc obserwacje różnego rodzaju przemian wymuszonych przez człowieka a które mają miejsce w kuchni, ogrodzie, lesie, rzekach jak i również przemian, które przebiegają samoistnie bez udziału człowieka. Czytelniku, wiele przemian chemicznych będziesz mógł przeprowadzic sam, korzystając z wiedzy jaką otrzymasz w czasie lekcji chemii.
Musisz wiedzieć, że ucząc się chemii poznasz prawa i fakty z którymi spotykamy się codziennie oraz będziesz w stanie wyjaśnić je i zastosować dla własnych potrzeb. Znajomość chemii pozwoli Tobie czytelniku poznać;
  • podstawowe zjawiska życiowe takie jak; wzrost roślin, oddychanie, trawienie
  • zjawiska przemiany jednych substancji w drugie
Wiecej, ucząc się chemii będziemy mogli;
  • poznać skład materii, tj.
    • z jakich drobin jest zbudowana?
    • jaka jest ich konfiguracja przestrzenna?
  • poznać techniki wykrywania składu materii
  • poznać prawa, które rządzą zachowaniem sie materii
  • poznać wybrane grupy związków chemicznych i podstawowe drobiny z których są zbudowane
  • poznać praktyczny aspekt wykorzystania chemii w życiu człowieka i jego otoczenia

Chemia jako nauka o substancjach
Czytelniku, z takimi pojęciami jak materia, substancja wielokrotnie spotkałeś się. Mogło ty być w szkole, na podwórku, w domu i w wielu innych miejscach. Otóż okazuje się, że są to pojęcia nierozerwalnie związane z chemią, ponieważ chemia jako nauka zajmuje się badaniem substancji oraz ich struktury.
Czym jest materia?
Materia jest częścią wszechświata, występującą pod postacią - gazów, cieczy i ciał stałych o różnych kształtach i wymiarach. Składnikami materii są natomiast substancje, które mają swoją masę i objętość. I właśnie chemia jako nauka zajmuje sięsubstancjami. Pospolite substancje to:
  • woda
  • cukier
  • sól
  • żelazo
  • itd
Wszystko to możemy zobaczyć w naszym otoczeniu, dotknąć i poddać przeróbce. Czytelnik może podać wiele innych przykładów.
Czym jest substancja?
Substancją jest jednorodny materiał o określonym składzie chemicznym
Takimi substancjami są wcześniej podane przykłady, tj. czysta sól, czysta siarka, czysta woda, czyste żelazo, czysty cukier. Ale w świetle podanej definicji roztwór cukru w wodzie nie jest substancją oraz tak samo woda mineralna kupowana w sklepie nie jest substancją. Innym przykładem może być benzyna, która ma strukturę jednorodną ale jest mieszaniną wielu substancji.
Co nam pozwala identyfikować substancje chemiczne?
Do identyfikacji substancji (materii) chemicy wykorzystują znajomość właściwości substancji, którymi są;.
  • właściwości fizyczne
  • właściwości chemiczne
Ogólnie pojęcie "właściwość" określa charakterystyczne cechy substancji (materii), które pozwalają identyfikować substancję jak i również wydzielić ją z mieszaniny róznych substancji.
Właściwość fizyczna
Właściwość fizyczna to taka cecha substancji, którą można obserwować i mierzyć bez dokonywania przemiany jednej substancji w drugą
Właściwość fizyczna
Badanie właściwości substancji
Właściwością fizyczną jest;
  • stan skupienia
  • temperatura topnienia
  • temperatura wrzenia
  • barwa
  • rozpuszczalność w wodzie i innych rozpuszczalnikach
  • wytrzymałość na uderzenia i zarysowanie
  • gęstość
  • przewodnictwo elektryczne
  • zachowanie sie w polu magnetycznym
  • smak
  • kowalność
W czasie badania właściwości substancji wykorzystujemy metody fizyczne. A niektóre z tych badań są na tyle proste, że możesz je z powodzeniem wykonać w warunkach domowych. Na przykład;
  • stan skupienia - badamy wzrokiem, co pozwala odróżnić stan gazowy, ciekły i stały
  • rozpuszczalność - wystarczy wrzucić do wody i sprawdzic czy dana substancja w czasie mieszania rozpuszcza się czy nie
  • wytrzymałość na uderzenia - sprawdzamy wytrzymałość substancji na uderzenia np. młotkiem. Jeżeli substancja jest krucha uderzona rozpada się na kilka części
  • przewodnictwo elektryczne - sprawdzamy budując prosty obwód elektryczny w którym wykorzystamy prostą bateryjkę, odcinki przewodów i żarówkę a badaną próbkę włączamy w obwód. Jeżeli substancja przewodzi prąd elektryczny, żarówka zaświeci się, w przeciwnym przypadku nie zaświeci się.
Badanie innych właściwości substancji wymaga zastosowania aparatury i przyrządów, którymi najczęściej w domu nie dysponujemy.
Jako przykład substancji możemy obrać sól kuchenną (chlorek sodu). Wiemy, że sól kuchenna może występować w różnych postaciach; jako sól stołowa w drobnych kryształach, sól w postaci większych kryształów oraz jako naturalne kryształy soli kamiennej, o wymiarach kilku lub kilkunastu centymetrów. Mimo wyraźnych różnic wszystkie te próbki soli mają te same zasadnicze właściwości, tj. słony smak, jednakową gęstość, taką samą temperaturę topnienia.
Ten przykład pokazuje, że cechy które opisują właściwości fizyczne w tych samych warunkach zewnętrznych są takie same dla wszystkie próbek określonej substancji, niezależnie od miejsca pochodzenia.
Właściwość chemiczna
Właściwości chemiczne określają zdolność substancji do przekształcania się w inną substancję
Na przykład węgiel w piecach przekształca się w produkt gazowy, gdy spala się przy dostępie powietrza. To charakterystyczne zachowanie się węgla stanowi właściwość chemiczną.
Innym przykładem właściwości chemicznej może być proces rdzewienia żelaza a właściwością chemiczną w tym procesie jest zdolność łączenia się żelaza z tlenem w wilgotnym powietrzu. Wynikiem tej przemiany jest rdza, która z punktu widzenia człowieka jest zjawiskiem szkodliwym.
Innymi przykładami przemian chemicznych są;
  • palenie się gazu ziemnego
  • trawienie pożywienia w żołądku
  • łączenie się tlenu z hemoglobiną znajdującą sie we krwi
  • rozkład proszku do pieczenia podczas wypieku ciast
  • i wiele innych.

Pracownia chemiczna

Podstawą poznania wielu zjawisk chemicznych jest eksperyment (doświadczenie), który jako metoda poznawcza ma na celu;
  • zbadanie właściwości substancji
  • zbadanie przebiegu reakcji chemicznych
  • określenie przemysłowych sposobów i warunków realizacji przemian chemicznych.

Rys.3 Rozdział substancji
W początkowym okresie rozwoju chemii powszechnie stosowanymi metodami poznawczymi były; obserwacja i pomiar. W czasie obserwacji wykorzystywano zmysły człowieka, takie jak; wzrok, węch i słuch a przyrządem pomiarowym najczęściej była waga. Nie były to metody doskonałe ale pozwoliły sformułować podstawowe prawa chemii.
Największy postęp w zakresie stosowanych technik badania struktur materii i zjawisk chemicznych zanotowano w XIX wieku i kolejnych latach. Powszechne zastosowanie mają tutaj; mikroskopowy, wagi o dużej dokładności, przyrządy do badania emisji światła, itp.
W czasach nam współczesnych eksperymenty przeprowadza sie w odpowiednio wyposażonych laboratoriach chemicznych. Taka pracownia w niczym nie przypomina pracowni alchemika. Znajduje się tutaj wiele przyrządów elektronicznych o dużej dokładności pomiaru, wiele rodzajów szkła laboratoryjnego a i warunki pracy zapewniają bezpieczeństwo zatrudnionych osób.Również i w szkole powinna znajdować się taka pracownia w której będzie możliwe będzie przeprowadzenie podstawowych eksperymentów chemicznych.

Rys.4 Laboratorium chemiczne
Dobrze urządzona pracownia chemiczna (rys.4) powinna posiadać znaczną ilość stanowisk roboczych przeznaczonych dla uczniów, w postaci stołów, krzeseł, przewodów gazowych, wodociągowych, elektrycznych, zlewów, kontaktów itp. Niezbędny jest oczywiście stół demonstracyjny nauczyciela, wyciąg oraz różnego rodzaju sprzęt i materiały chemiczne
Postawowym sprzętem jest szkło laboratoryjne i wiele różnego rodzaju urządzeń laboratoryjnych. Podstawowe rodzaje szkła laboratoryjnego prezentuje poniższa tabela.
Szkło laboratoryjne i akcesoria
Fotografie prezentowane są za zgodą firmy "Conbest"
Biureta
Chłodnica
Cylinder miarowy
Eksykator
Kolba miarowa
Kolba
Lejek
Mozdzierz
Pipety
Pipeta
Probówki
Zlewka
Palnik
Stojak
Termometry
Urządzenia laboratoryjne
Fotografie prezentowane są za zgodą firmy "Conbest"
Piec
Suszarka
Mieszadło
Papierki wskaznikowe
Pehametr
Waga analityczna
Materiały to różnego rodzaju chemikalia, takie jak; kwasy, wodorotlenki, sole, metale, itp.

Warunki bezpieczeństwa w pracowni chemicznej

W pomieszczeniach w których przeprowadzane są eksperymenty, należy zachwać szczególną ostrożność a to z uwagi na obecność substancji o właściwościach parzących, toksycznych, palnych i wybuchowych. Dlatego w czasie eksperymentów należy przestrzegać następujących zasad;
  • dostęp do laboratorium możliwy jest tylko w obecności nauczyciela,
  • droga ewakuacji w przypadku pożaru powinna być znana,
  • trzeba znać miejsce przechowywania i sposób obsługi sprzetu przeciwpożarowego,
  • otwarte zawory gazowe, zapach gazu, uszkodzone gniazda elektryczne, a także o innych niebezpieczeństwach należy bezwłocznie informowac nauczyciela,
  • dotykanie przyrządów, chemikaliów, przełączników bez zezwolenia nauczyciela jest zabronione,
  • włączanie urządzeń elektrycznych lub otwieranie zaworów gazowych jest dopuszczalne tylko na polecenie nauczyciela,
  • miejsce i zawartość apteczki podręcznej muszą być znane,
  • eksperymenty, w trakcie których wydzielają się gazy lub pary toksyczne, szkodliwe, żrące lub drażniące, należy wykonywać dokładnie według wskazówek nauczyciela,
  • pipetowanie ustami jest zabronione,
  • na polecenie nauczyciela należy stosować okulary ochronne,
  • w pomieszczeniach, w których przeprowadzane są eksperymenty, nie należy jeść, palić, malować się itp.
Chemikalia przechowuje się w pojemnikach dostarczanych przez handel lub producenta. Na wszystkich pojemnikach w których przechowywane są substancje niebezpieczne należy nanieść odpowiednie oznaczenie w postaci piktogramów (patrz tabela).
Symbol
Oznaczenie
Klasyfikacja
Opis
C
Żrący
Substancje, które mogą uszkadzać lub podrażniać skórę, naskórek, oczy i drogi oddechowe
Xi
Drażniący
Substancje, które mogą uszkadzać lub podrażniać skórę, naskórek, oczy i drogi oddechowe
F+
Substancje bardzo łatwo zapalne
Są to ciecze z temperaturą zapłonu znacznie poniżej 0oC i temperaturze wrzenia poniżej 35oC, substancje gazowe i mieszaniny, które w warunkach normalnych zapalają się wskutek kontaktu z powietrzem
F
Substancje łatwo zapalne
Są to ciecze z temperaturą zapłonu znacznie poniżej 21oC ale nie bardzo łatwo zapalne. Substancje stałe i mieszaniny, które wskutek krótkotrwałego oddziaływania zródła zapłonu łatwo zapalają się i po odsunięciu zródła zapłonu palą się lub zarżą.
N
Substancje szkodliwe dla środowiska
Substancje lub produkty wywierające ujemny wpływ na wodę, ziemię, powietrze, klimat, zwierzeta, rośliny lub mikroorganizmy.
Xn
Szkodliwa dla zdrowia
Substancje, kltóre po połknięciu, wdychaniu lub kontakcie ze skórą, wywołują ciężkie szkody na zdrowiu mogące niekiedy prowadzić do zgonu (duże ilości są szkodliwe.
T+
Bardzo toksyczny
Substancje, kltóre po połknięciu, wdychaniu lub kontakcie ze skórą, wywołują ciężkie szkody na zdrowiu mogące niekiedy prowadzić do zgonu (bardzo małe ilości są szkodliwe).
T
Toksyczny
Substancje, kltóre po połknięciu, wdychaniu lub kontakcie ze skórą, wywołują ciężkie szkody na zdrowiu mogące niekiedy prowadzić do zgonu (małe ilości są szkodliwe).
O
Podtrzymuje palenie
Substancje zdolne do spowodowania lub podtrzymania pożarów lub zapalenia substancji palnych lub utworzenia z nimi mieszanek wybuchowych.
E
Substancja wybuchowa
Substancje, które na wskutek uderzenia, potarcia, działania ognia lub zastosowania innych zródeł zapłonu mają właściwości wybuchowe.

Ważne pojęcia


Substancja - jednorodny materiał o określonym składzie chemicznym
Właściwość fizyczna - cecha substancji, którą można obserwować i mierzyć bez dokonywania przemiany jednej substancji w drugą
Właściwość chemiczna - cecha substancji, która związana jest z jej udziałem w przemianach chemicznych